mijn rakkertje...

Gistermiddag heb ik op tragische wijze mijn beste maatje verloren.
15 jaar hebben we lief en leed gedeeld.
Vanmorgen hebben we hem begraven. Nu is het stil...heel stil.
Wat ga ik je missen.

Mijn kleine Grote vriend.

Trudy

Ben zo nieuwsgierig.....

Gelukkig was er geen echte schade. De pluggen zijn tergend langzaam uit de muur geschoven. De hoge sneeuwbulten eronder hebben voor een zachte landing gezorgd. De bruidsluier is nu kortgewiekt en ligt te wachten op de dooi zodat we die definitief kunnen opruimen.
De pergola ligt nu in de nog open ruimte van het koetshuis.

Deze open ruimte wordt zeer binnenkort afgesloten met een glazenpui. Hier komt onze nieuwe keuken. Die nu nog geduldig staat te wachten in de filmruimte.

De tussendeur erheen is inmiddels ingebouwd en staat te wachten op zijn schilderbeurt.
de drie treden zijn van antieke kloostermoppen met daarin letters in relief van de maker.
Aangezien we nu in het grote manor huis bezig zijn moet hij nog even op zijn beurt wachten.
Yessss....vanmorgen ging de telefoon dat de pui in aantocht is en waarschijnlijk a.s vrijdag wordt geplaatst.
Normaal ben ik erg geduldig maar nu ben sta ik te popelen, ik zo nieuwsgierig hoe het gaat worden.